‘Ik heb dagen dat ik liever thuis blijf’

Biene (23) was vijftien jaar toen ze veel last kreeg van acne. Een paar jaar later waren de puistjes verdwenen. Ze dacht dat ze erover heen was gegroeid. Totdat twee jaar geleden de acne in alle hevigheid terugkwam.

“In de puberteit had ik veel last van puistjes”, vertelt Biene. “Ik ging er zelfs voor naar de huisarts, maar op een gegeven moment ging het vanzelf weg. Ik dacht dat ik er vanaf was, dat ik erover heen was gegroeid. Dat bleek niet het geval. Het was daarom ook helemaal niet leuk toen ik rond mijn 21ste ontdekte dat de acne was teruggekomen. Je hoopt gewoon dat het na de puberteit klaar is met de puistjes en even leek daar ook op, maar nu heb ik er dus weer veel last van.”

Onzeker

Biene heeft het er erg moeilijk mee. Ze voelt zich vaak onzeker. “Als ik naar leeftijdgenoten kijk, heb ik het gevoel dat ik de enige ben. Acne is toch iets wat mensen associëren met de puberteit. Als ik naar de kroeg ga, moet ik ook vaak mijn ID-kaart laten zien. Mensen schatten mij een stuk jonger dan ik ben en dat komt denk ik mede door de puistjes.” De 23-jarige student hoopt dat de acne verdwenen is wanneer ze haar studie afrondt. “Ik zit nu in het laatste jaar van de opleiding Nederlands en Engels. Als ik straks ga solliciteren, hoop ik dat de puistjes weg zijn. Ik heb namelijk het gevoel dat het een nadeel is. Werkgevers zullen misschien toch eerder kiezen voor een vrouw met een goede huid.”

Naar eigen zeggen, kan ze er wel beter mee omgaan dat ze acne heeft dan toen ze vijftien jaar oud was. “Als puber ben je natuurlijk een emotioneel wrak. Nu kan ik alles iets beter relativeren, maar het is nog steeds vervelend. Ik ben me er heel erg bewust van dat ik acne heb. Van mezelf ben ik al vrij onzeker. Mijn onrustige huid helpt daar niet bij. Ik heb dagen dat ik liever thuis blijf. Op zulke momenten zeg ik mijn afspraken af. Dan voel ik me gewoon lelijk.”

Opmerkingen

Haar vriendinnen proberen Biene wel gerust te stellen door te zeggen dat de puistjes niet opvallen en dat de rest van haar uiterlijk alles goedmaakt. Dat vindt Biene heel lief van ze. Toch zijn er momenten dat ze deze woorden niet gelooft. “Ik werk in een bibliotheek en het gebeurt me regelmatig dat ik opmerkingen krijg over mijn huid. Soms komen mensen met goedbedoelde adviezen over middeltjes die mijn probleem zouden verhelpen en sommige vreemden vragen me of ik misschien last heb van eczeem. Zulke opmerkingen – hoe goedbedoeld ook – zijn niet leuk om te horen. Zie je wel, denk ik dan, iedereen ziet het. Ik voel me dan echt slecht. Op mijn werk probeer ik dat niet te laten merken, maar ik kan er wel een paar uur door van slag zijn. De eerste keer dat ik een opmerking kreeg van een vreemde, ben ik vlak daarna in huilen uitgebarsten. Mensen bedoelen het waarschijnlijk niet vervelend, maar zelf zou ik nooit zoiets doen. Ik weet hoe onzeker je je daardoor kunt voelen.”

Alles geprobeerd

Biene heeft al van alles geprobeerd om van de acne af te komen. Allereerst probeerde ze allerlei middeltjes van de drogist, maar welk merk ze ook kocht, niets leek te helpen. Ook een zogenaamd goede-huid-dieet deed niet wat ze had gehoopt. “Twee maanden lang at ik geen fruit en geen suiker en dronk ik geen zuivel. Het maakte geen verschil. Ook de anticonceptiepil hielp niet.” Uiteindelijk stapte ze vorig jaar zomer naar een huidtherapeut. “Alles werd uitgedrukt en leeggehaald, mijn gezicht werd grondig gereinigd. Na ongeveer vier behandelingen zou er verbetering moeten optreden, maar mijn huid bleef even onrustig als daarvoor. De behandelingen bij de huidtherapeut waren bovendien erg duur. Na de zomer ben ik daarom niet meer teruggegaan.”

Dermatoloog

“Een paar weken terug ben ik naar de huisarts gegaan. Ik wilde graag een verwijzing naar een dermatoloog. Die kreeg ik niet. Mijn dokter heeft een stappenplan dat ik volgens hem eerst moet volgen, voordat ik naar een dermatoloog mag.” Biene kreeg een zalfje mee naar huis, dat ze nu al een aantal weken elke dag gebruikt. “Het is een heftig chemisch goedje. Al mijn bruine handdoeken zijn oranje geworden en ook mijn kussen zit onder de bleekvlekken. Ik merk wel dat dit beter werkt dan andere smeersels die ik de afgelopen jaren heb geprobeerd. Een nadeel is echter dat mijn huid ontzettend droog en schilferig wordt. Bovendien komt de acne steeds weer terug. Deze week ga ik weer naar de dokter. Dan heb ik het zalfje zes weken gebruikt. Volgens de huisarts zou ik dan van de puistjes af moeten zijn, maar dat is helaas niet zo. Vooral op mijn kin heb ik er nog veel last van. Ik maak me best zorgen. Ik denk dat het misschien iets te maken heeft met mijn hormonen. Wat het ook is, ik hoop er snel van af te zijn.”

Tekst: Suzanne van Leeuwen